Kuching - 26 nov. tot ... - Over Urang Utangs en longhouses

In Kuching (Maleisische kant van Borneo) toevallig terecht gekomen in wat tot nu toe het meest sfeervolle hostelletje ooit blijkt te zijn. De uitbaters zijn twee jonge gasten van rond de 35. Beiden zijn opgegroeid in een 'longhouse'. Dit is de traditionele woning van de Iban-mensen, de oorspronkelijke bewoners van dit gebied. Bij ons beter gekend als de koppensnellers... Afin, later meer over de longhouses. Nu eerst het hostelletje.

We zitten hier nu al een paar dagen en genieten nog steeds van de warme, gezellige, huiselijke sfeer die hier hangt. De van kop tot teen getatoeeerde eigenaars zijn heerlijke, immer opgewekte kerels. Na een tijdje als gids te hebben gewerkt hebben ze een aantal maanden geleden dit hostelletje opgestart. Vanaf het eerste moment voelden we ons hier helemaal thuis. De thee en het fruit staan steeds voor iedereen klaar, net zoals twee gitaren, een aantal laptops met internetverbinding en voor de liefhebbers zelfs een hele dvd-collectie. Iedereen zit hier 's avonds bijeen in de living met een rijstwijntje, pintje of thee en vertelt, schrijft, luistert, kijkt. Heerlijk warm.

Kuching zelf ligt aan de monding van een grote rivier in de zee. Een gezellig stadje met een kleine stadskern met de typische marktjes en winkeltjes. Vanuit Kuching kunnen we uitstapjes maken naar bezienswaardigheden in de buurt.

Het uitstapje naar het Urang Utang-reservaat was echt de moeite. In dit reservaat worden vooral baby-Urang Utangs opgevangen die door de douane zijn onderschept van smokkelaars. Hier wordt de dieren geleerd hoe ze geleidelijk aan voor zichzelf kunnen zorgen. De Urang Utangs zitten niet in kooien. Elke dag wordt twee keer eten klaar gelegd en de apen die een hongerke hebben, kunnen hiervan komen smullen. Als ze al voldoende voedsel in het woud hebben gevonden, komen ze dus niet opdagen. Wij hadden geluk dat er toch vijf loebassen op het appel verschenen. Zalig om te zien hoe zo'n semi-wilde Urang Utang op enkele meters afstand rustig een ananas zit op te peuzelen.
















Een andere driedaagse uitstap was naar een longhouse bij de Iban-mensen. Na bijna acht uur reizen per auto en boot kwamen we aan in het longhouse. Je kan dit vergelijken met een houten schuur van 200 meter lang die op palen staat. De ene helft van de schuur is gemeenschappelijke ruimte. De andere helft van de schuur is onderverdeeld in compartimentjes. In elk van die compartimenten woont een gezinnetje.















De verwelkoming was ietwat geforceerd in de zin dat ze telkens hetzelfde nummertje opvoeren als er toeristen op bezoek komen: eerst een speech door de leider, dan rijstwijn drinken, dan rijst'whiskey', dan een dansje (waar we uiteraard aan moesten meedoen) en tot slot werd enkel voor ons een souveniermarktje met een dertigtal standjes opgesteld in het longhouse. Gelukkig verliep het contact heel wat spontaner na dit formele luik. De meeste mensen van de gemeenschap trokken zich terug in hun priveruimte, maar enkele, vooral oudere mensen, kwamen met oprechte interesse bij ons zitten. Er werd nog een flesje zoete rijstwijn boven gehaald en even later nog een flesje zelf gestookte rijstwhiskey.





























Van de taal begrepen we uiteraard niet veel. Af en toe legde onze gids wat uit waarover het gesprek ging. Bijvoorbeeld over een grote boom die over de rivier lag. Er werd uitgebreid besproken of ze de boom zouden moeten verwijderen, of dat ze hem nog even zouden laten liggen. Nog later op de avond was het vooral een oud mannetje dat een serenade aan het zingen was voor een vrouwtje. Echt schattig om hem bezig te zien. Af en toe werd er weer wat gebabbeld en dan zong ie weer verder. Na iedere strofe volgde steevast een droge rokers-hoest.

De volgende dag in de buurt van het longhouse gewandeld en 's middags werd op de oevers van de rivier een Iban-picknick bereid. Groenten, rijst en vis werden in een dikke bamboe-buis gestoken en dan op een vuurtje gelegd. Een uurtje laten pruttelen en dan heerlijk smullen maar.





Net toen we weer aankwamen in het longhouse brak een tropische regenbui los. Op dat moment had ook een groepje kinderen alles klaar gelegd om hun dagelijkse spelletje te beginnen spelen. Wij dachten dat de kinderen onmiddellijk zouden gaan schuilen, maar neen hoor. Die deden alsof er helemaal niets aan de hand was.

Kuala Lumpur - 22 tot 25 nov. - Over made in China, vleeshaken en kerstverlichting

Op de valreep, voor onze vlucht van Bali (Indonesie) naar Kuala Lumpur (Maleisie), toch nog even de toeristische trekpleister van Bali meegepikt: de Tanah Lot-tempel. Dit is een Hindu-tempel die op een grote rotsblok op 100 meter van de kust van Bali in zee staat. Een mooie afsluiter voor onze reis doorheen Indonesie.















En enkele uren later stonden we al op Maleisisch grondgebied. Rond 1 uur 's nachts door een bus in het centrum van de stad (Chinatown) gedropt. Gelukkig toch nog vrij snel een hotelletje gevonden, met een 'mooi' panoramisch zicht op een donkere gang van het hotel.

De volgende dag Kuala Lumpur City ontdekt. Even door de Chinese markt in Petaling Street gelopen. Veel 'made in China'-sjakossen en -uurwerken te koop. Onze buikjes rondgegeten aan Indische lekkernijen. Dan op zoek naar een Hindu-tempel. Uiteindelijk wel gevonden, maar vermits orienteren in Kuala Lumpur niet echt gemakkelijk bleek, besloten we het geheel eens van bovenaf te bekijken van op de Kuala Lumpur Tower. Zeer mooi zicht vooral op de Petronas 'Twin' towers.




















De volgende dag een aantal bezienswaardigheden in de buurt van KL bezocht. In de gigantische grotten van de Batu Caves vindt jaarlijks een groot hindufestival plaats waarbij gelovigen fruit met haken aan hun lichaam hangen en zo de bijna 300 steile trappen beklimmen naar de tempel die zich in de grotten bevindt. Zelfs nu, los van het festivalgebeuren, was het zeker de moeite om de grotten te bezoeken. Het is steeds fascinerend om te zien hoe hindu's hun geloof beleven.
















In de namiddag een uitstapje gemaakt naar de vuurvliegjes die in de mangrovenbossen aan de westkust van Maleisie leven. Dit was eigenlijk vooral een lange en relatief dure rit door de palmbomenplantages. Het boottochtje langsheen de mangroven en vuurvliegjes duurde uiteindelijk slechts een half uurtje. Het deed vooral een beetje denken aan thuis, waar de eerste kerstbomen rond deze tijd met knipperende lichtjes worden versierd. De terugrit naar KL was wel erg de moeite met een prachtig zicht op Kuala Lumpur by night, met de spectaculair mooi verlichte Petronas Towers.

Sengiggi en Senaru - 19 tot 21 nov. - over strandspelletjes en watervallen

In de buurt van Sengiggi hadden we nog eens afgesproken met de familie Storms. Samen met hen genoten van het 'resort' Pondok Santai aan de kust dat bestond uit gezellige bungalowkes te midden van een prachtige tuin. 's Morgens, als Lenka en Milton 'school' hadden, kwam Maja in onze bungalow op de thee. Nadien een leuke namiddag op het strand met strandspelletjes en uiteraard een groot zandkasteel.
















De volgende dag met de Stormskes een daguitstapje gemaakt naar Senaru om daar wandelingen te maken naar twee mooie watervallen. Ook dit was weer een geslaagde dag.

Gili Islands - 16 tot 19 nov. - over zon, strand en zeeschildpadden

Eerder toevallig kwamen we terecht op Gili Trawangan, een van de drie populaire snorkeleilandjes bij Lombok. We hadden gepland om naar Gili Air te gaan omdat dat een rustiger eiland is dan het zogenaamde party-eiland Gili Trawangan. Toeval was dat de boot naar Gili Air net vertrokken was toen we in de haven aankwamen. De volgende boot zou pas vertrekken wanneer er weer 20 passagiers waren komen opdagen. Door het 'low season' kon dat gemakkelijk 5 uur of meer duren. De boot naar Gili Trawangan stond klaar om te vertrekken, dus dan maar snel mee op die boot gesprongen. Ook weer omwille van het 'low season' was Gili Trawangan veel rustiger dan verwacht.

Om het thuisfront wat jaloers te maken: vrijwel onmiddellijk nadat we aankwamen, hebben we voor anderhalve euro een zoete ananas, een gigantische mango en wat banaantjes gekocht en op het krakend witte palmbomenstrand opgesmuld. Nadien elk snorkeluitrusting gehuurd en dan de Azuurblauwe zee in gedoken. Heerlijk warm water! Een ideale temperatuur om uren in rond te dobberen en de onderwaterwereld te bewonderen. Prachtig gekleurde visjes gezien tussen de koralen. Net alsof je in een gigantische aquarium zwemt. En plots, na een uurtje snorkelen, kregen we de verrassing van de dag te zien: Een tweetal meter onder ons zat een zeer grote zeeschildpad op 't gemakske wat zeewier te grazen tussen de koralen. Echt fascinerend om naar te kijken en af en toe wat dichter bij te zwemmen.














De volgende dag maakten we een uitstapje naar drie andere snorkelplaatsen met een 'glass bottom boat'. Terwijl de boot vaart, konden we de onderwaterwereld bewonderen en af en toe doken we dan zelf eens in het water om met onze snorkels alles nog wat van dichterbij mee te maken. Ook die dag weer heel wat kleurrijke visjes, koralen en zeeschildpadden gezien.

Om onze elfde verjaardag te vieren, ons 's avonds eens goed laten verwennen op het strand met een cocktailtje en een uitgebreide menu. De volgende dag weer zon, zee, strand en snorkelen. En 's avonds fietsen gehuurd om aan de westkant van het eiland de zonsondergang te zien. Ook dit was weer een kleurrijk schouwspel van de avondzon met de lucht en wolken. Echt wel genieten. Om jullie niet helemaal in een winterdepressie te helpen, zullen we het hier maar bij laten voor wat betreft de Gili-islands.

Lendang Nangka - 15 tot 16 nov. - over low budget reizen, trouwfeesten en warm onthaal

Lendang Nangka is een klein dorpje in Lombok waarover mensen buiten dit dorpje blijkbaar ook nog niet veel hebben gehoord. Omdat het in onze reisboek aangestipt stond als een unieke gelegenheid om dicht bij de Lombokianen te leven, trokken we er even naar toe.
De enige plaats waar we konden verblijven was bij een lokale onderwijzer. Vermits in de prijs voor de kamer (4 euro pp) drie maaltijden inbegrepen waren, besloten we toch om onze norm van minimaal comfort voor een nacht nog wat verder naar beneden te halen.
In de namiddag konden we het publieke luik van een trouwfeest meemaken, waarbij de familie van de bruidegom begeleid door een 'fanfare' doorheen het dorp naar de familie van de bruid trekt. Kleurrijk en muzikaal schouwspel.





















Hier ook een meisje leren kennen dat ons in gebrekkig Engels uitnodigde bij haar thuis. Even meegegaan en onmiddellijk kregen we 'thee' (warm water met heel veel suiker), kroepoek, mango en een kippensateeke voorgeschoteld. Heel de buurt kwam ook even zijn neus binnen steken om te zien hoe we er uit zagen. Wel een leuke ervaring.

Tetebatu - 13 tot 14 nov. - Over 'low season', watervallen en blaffende honden

Een hele dag gereisd van Ubud (Bali) naar Sengiggi (Lombok). Sengiggi stelde niet zoveel voor, dus volgende dag onmiddellijk verder naar Tete Batu, een klein landbouwersdorpje aan de voet van een van de hoogste bergen in Indonesie. Hoewel er hier een zevental hotelletes zijn, waren wij in heel het dorp/gebied de enige toeristen. 'Low season' was de klaagzang die we overal hoorden. Eigenlijk wel een raar gevoel: als we besloten om in het ene restaurantje iets te gaan eten, konden alle andere restaurantjes hun zaak die dag weer sluiten omdat er toch niemand meer zou komen opdagen...
















In Tete Batu een aantal mooie wandelingen gemaakt door de rijstvelden en naar een waterval. Gedurende de drie dagen in Tete Batu hadden we het gezelschap van een hondje. 's Morgens lag ze te wachten tot we wakker werden en overdag ging ze mee wandelen. Nadeel was wel dat we tijdens de wandelingen in de lokale dorpjes onthaald werden op een heus blafconcert van de lokale honden (elk gezin heeft hier een of twee luid blaffende waakhonden). Gelukkig geen knauw in onze kuiten gekregen...

Ubud - 11 nov - Over nog meer cultuur

In Ubud, de culturele hoofdstad van Bali, konden we natuurlijk niet anders dan af en toe een voorstelling mee te pikken. Het hoogtepunt was de traditionele ceremonie waarvan de eigenaar van onze homestay ons op de hoogte bracht. Het was geen probleem dat wij die viering bijwoonden in de tempel samen met de plaatselijke bevolking.
















Heerlijk om te zien hoe het er daar aan toe gaat, vooral als je de vergelijking maakt met een kerkelijke viering bij ons in Belgie. De sfeer is heel open en ontspannen, kinderen kraaien van plezier, mensen lopen rond en gaan hier en daar even een babbeltje doen. Vooraan op het podium vindt een soort van toneelvoorstelling met verschillende goden plaats. Het publiek lijkt echter matig geinteresseerd in de voorstelling en is vooral bezig met onderling sociaal contact.
Na een tweetal uur ging er plots achteraan in de tempel een belletje. Dat was voor iedereen het signaal dat men zich moest omdraaien om naar de priester te kijken die achteraan in de tempel fruitmanden aan het zegenen was. Het grappige was dat de toneelvoorstelling, waar we dus nu met onze rug naar toe zaten, intussen gewoon verder ging.
















Nog even later kwamen een aantal priesters rond in de zaal om ieder individueel te zegenen en een beetje heilig water te laten drinken. Na dit schouwspel kon elke familie zijn fruitkorf uitzoeken en terug mee naar huis nemen.

Ubud - 7 tot 10 nov. - over cultuur, tempels en zweten

Ubud is ook een nogal toeristisch dorp/stadje meer centraal in Bali. Maar dan op een minder decadente manier. Het toerisme draait hier rond cultuur en Hindoeistische rituelen. Omdat Ubud al meer de sfeer uitstraalt die wij opzoeken, besloten we hier een aantal dagen te blijven.




















De meeste families hebben hier een stukje grond waar ze kleine huisjes op zetten voor de verschillende familieleden. Centraal staat telkens een tempel. Wij slapen hier op zo'n familiedomeintje.

Een van de ochtenden fietsen gehuurd om de omgeving wat te verkennen. Uiteindelijk zijn we een hele dag onderweg geweest. Een tocht langsheen prachtige rijstvelden in terrasbouw en kleine hutjes en huisjes waar mensen kunstwerken in houtsnijwerk maken wat in de steden verkocht wordt.

Bali is zeer heuvelachtig. Doe daar nog een temperatuur van 30 graden en een zeer hoge vochtigheidsgraad bij. Gezweet dat we hebben... Maar een schitterende tocht achter de schermen van het Balinese leven.

Vermits we reeds bijna twee weken in Indonesie zaten, wilden we wel eens weten wat we zoal te eten kregen. Daarom hadden we ons ingeschreven voor een kookcursus. Ook dat was weer erg de moeite: 's morgens met de kok naar de markt waar we uitleg kregen over de kruiden en groenten, nadien werd ons voorgedaan hoe de gerechten worden bereid. Zeven recepten hebben we leren maken. De gerechten die klaar waren konden we uiteraard telkens opeten... Met bolle buikjes hebben we onszelf richting zwembadje bij het hotel van de familie Storms gerold die intussen ook in Ubud waren aangekomen.

In Ubud volgde Eef een cursus 'Batik-painting'. Een speciale techniek om doeken te beschilderen. Het resultaat:

Legian - 6 tot 7 nov. - over interessante gesprekken en Benidorm

Na het pannekoekenontbijt vertrokken we richting Legian (zuid-Bali). Onderweg bezochten we een boeddhistisch klooster, rijstvelden, een mooie waterval, plantages van kruidnagel (voor in de Indonesische sigaretten) en een typisch Balineese hindu-tempel.





























Een mooie rit dus, met interessante gesprekken met de chauffeur. Een vrachtwagen met varkens die we voorbij staken, leidde tot een pleidooi voor het moderne hindoeisme in Bali (waar de hindu's wel vlees eten, in tegenstelling tot in India), over de positie van Bali in het Indonesische geheel (de Balinezen zijn niet opgezet met islam-wetten uit Jakarta) tot de eerste Indonesische playboy die werd uitgegeven in Bali (pornografie is verboden in Indonesie).

's Middags werden we gedropt in een super-toeristisch restaurant met even toeristische prijzen (72000 rp pp of 6 euro). We zijn daar toch maar snel gevlucht en gegeten in een eetkraampje aan de overkant van de straat, waar ook de Indonesische toeristen kwamen eten (5000 rp pp of 0,40 euro).

Anticlimax was de aankomst in Legian. Dit bleek nog veel toeristischer dan verwacht. De shock was nog veel groter omdat we van het zeer rustige Bromo en Lovina kwamen. Het leek meer op Benidorm dan een Aziatische kuststad: enkel blanken op het strand, winkels met virtines en airco, chique restaurants en bars die reclame maken met 'Aussie owned'.

Na even bijbabbelen met de familie Storms, vertrokken we na 20u in Legian al richting Ubud .

Lovina - 4 tot 6 nov. - over strand, zee en genieten

Na weer een lange busrit en een ferry van Java naar Bali aangekomen in het rustige vissersdorpje Banyualit bij Lovina (Noord-Bali). Heerlijk warm zeewater, gezellige kleine restaurantjes bij het strand en ook weer zeer oprecht vriendelijke mensen.

Voor we vertrokken naar Legian, waar we met de familie Storms hadden afgesproken, hebben we om 6u `s morgens nog een dolfijnentocht gemaakt. Redelijk wat dolfijntjes gezien, maar zoals verwacht waren we daar niet alleen. Iedere keer als een Flipper zijn neus boven water stak, haastten alle bootjes zich in die richting. Eigenlijk wel een beetje zielig voor die beestjes, dus we waren content dat onze 'kapitein' al na een half uurtje koers zette richting snorkelgebied. De koralen zagen er niet meer zo levendig uit, maar de duizenden fel gekleurde visjes die stukjes brood uit onze hand kwamen eten waren zeker de moeite waard.

Mount Bromo - 2 tot 4 nov - over vulkanen, rotte eieren en terrasjes

Na een lange busrit aangekomen in een zeer sfeervol hotelletje in de `Bromo Region`, een Lord-of-the-Rings-landschap met een aantal vulkanen die nog rook uitspuwen. De volgende ochtend werden we al om 3u30 gewekt om per jeep te vertrekken naar een uitkijkpunt van waar we de zon zouden kunnen zien opkomen over de verschillende vulkanen in de streek.

Onze chauffeur gaf goed gas om zo vroeg mogelijk aan te komen op het viewpoint, maar onderweg kregen we platte band... In tegenstelling tot alle andere jeeps die ons nu voorbij zoefden, had onze jeep geen reserveband bij... Dan maar wachten tot een van de andere jeeps even terug naar beneden kon rijden om ons op te pikken.

Rond 5u dan toch op het viewpoint aangekomen, maar vermits het nogal bewolkt was, stelde dit niet zoveel voor. Nadien reden we naar de voet van de krater van Mt Bromo van waar we de kraterwand konden beklimmen. Best wel vermoeiend, maar het zicht over de kraterwand loonde: Een dikke rookpluim met de geur van rotte eieren werd van tientallen meters onder ons de lucht in gespuwd.

In de namiddag gewandeld door de velden in de bergen. Hier onze eerste woordjes Indonesisch leren spreken wat zichtbaar geapprecieerd werd door de mensen die op het veld aan het werken waren. Een indrukwekkend zicht hoe men hier alles verbouwt op terrasjes van enkele meters breed. Onderweg passeerden we langs een vleermuizengrot. Tienduizenden van die beestjes hangen daar ondersteboven en fladderen af en toe wat rond om een stukje grot-plafond te verorveren naast hun vriendjes. Leuk schouwspel!

we zijn eweg!

Na 30 uur non-stop in vliegtuigen of luchthavens zijn we eindelijk aangekomen in een hotelletje in Yogya (Java, Indonesie).
Wat is Indonesie relaxed in vergelijking met Indie! Geen al te opdringerige riksja-drivers of verkopertjes. Ze zijn er wel, maar oh-zo vriendelijk. En zo is iedereen, is onze eerste indruk.

Echt heerlijk om weer in Azie te zijn! De marktjes, de mensen, het levensritme, het lekkere eten, ...











Na de eerste rust (het slaaptekort is meer dan ingehaald!) hebben we Yogya al wat verkend. Heerlijk genoten van een bezoek aan de plaatselijke vogeltjes- en groentenmarkt. Vreemd, maar voor de meeste woningen hangt hier een kooi met een zingende vogel, want dat brengt geluk, zeggen ze. We vinden het hier opvallend properder dan in Indie.

We hebben ons ook al gewaagd aan een fietstochtje op lekker ouderwetse maar oerdegelijke hollandse fietsen. Dit tot groot vermaak van de Indonesierkes, die ons allemaal op hun bromfietskes passeerden.













Vandaag in de vroege ochtend (5u) de Borobudur bezocht, het grootste boeddhistische tempelcomplex ter wereld. Het was adembenemend mooi, sereen en indrukwekkend. De ochtendmist die rond de tempel hing maakte het geheel nog mystieker. Daarna ook nog de Prambanan bezocht, een gigantisch hindoeistisch tempelcomplex, dat jammer genoeg grotendeels verwoest werd door de aardbeving van vorig jaar.











Het regenseizoen is hier begonnen, dus we genieten elke dag van een verfrissende regenbui :-)