Bijna alle toeristen in Laos volgen een vaste route vertrekkend van de hoofdstad, dan via Vang Viang en Louang Phabang naar de Thaise grens. Door vanuit Louang Phabang niet naar de Thaise grens, maar wel nog verder naar het noorden te reizen, zijn we even van de toeristische highway afgeraakt. En dat was een verademing... Plots was er in Muang Ngoi het Laos zoals we het ons hadden voorgesteld: na zonsondergang is het donker (met uitzondering van een kaarsje of hier en daar een minuscuul spaarlampje), enkel houten huisjes, geen internet meer, geen ijsblokjes in de fruitsapjes (en als je een fruitsapje bestelt, hoor je in de achtertuin plots een loeiluide generator die in werking wordt gesteld om de blender te doen draaien), in restaurantjes tot meer dan een uur wachten op je eten omdat men slechts een houtvuurtje heeft om op te koken, enzovoorts.
Muang Ngoi is een piepklein dorpje, enkel per boot bereikbaar, van letterlijk een straat groot: aan het ene uiterste loopt de straat dood in de jungle en aan het ander uiterste staat een tempel. Tussenin vindt het dorpsleven plaats. Auto's zijn er uiteraard niet, want in een straat van ongeveer 500 meter lang kan je niet ver rijden. Kinderen zijn buiten hun schooltijd voortdurend op de loop met hanen en laten ze om te spelen tegen elkaar vechten tot een van de hanen weer gaat lopen, er wordt gebarbecued in een middendoor gezaagde Amerikaanse bom, vrouwen zitten gezellig bij elkaar te keuvelen. Het was duidelijk dat de vrouwen hier de broek dragen. Eef was in haar nopjes om te zien hoe de mannen zich eerder onderdanig gedragen ten opzichte van de vrouwen.
Muang Ngoi is een piepklein dorpje, enkel per boot bereikbaar, van letterlijk een straat groot: aan het ene uiterste loopt de straat dood in de jungle en aan het ander uiterste staat een tempel. Tussenin vindt het dorpsleven plaats. Auto's zijn er uiteraard niet, want in een straat van ongeveer 500 meter lang kan je niet ver rijden. Kinderen zijn buiten hun schooltijd voortdurend op de loop met hanen en laten ze om te spelen tegen elkaar vechten tot een van de hanen weer gaat lopen, er wordt gebarbecued in een middendoor gezaagde Amerikaanse bom, vrouwen zitten gezellig bij elkaar te keuvelen. Het was duidelijk dat de vrouwen hier de broek dragen. Eef was in haar nopjes om te zien hoe de mannen zich eerder onderdanig gedragen ten opzichte van de vrouwen.
De bewoners van Muang Ngoi kunnen best een feestje bouwen. Op een dag hoorden we in een van de voortuintjes luide muziek. Even gaan kijken en er was weer een feestje aan de gang. Het gezelschap van een twintigtal mannen en vrouwen van middelbare leeftijd was stiepelzat aan het dansen op de veel te luide Lao-muziek. Bleek dat ze nog altijd (het was toen 7 januari) Nieuwjaar aan het vieren waren... Onmiddellijk kregen we a volonte zelf gestookte rijstwhisky aangeboden die zoals steeds in shooter-tempo moest gedronken worden. Na enkele van die shooters was onze mond al volledig verdoofd van de goeiekope alcohol. Na enkele pogingen toch kunnen ontsnappen. Wel grappig om dat gezelschap bezig te zien.
Een van de dagen een houten roeibootje gehuurd. Vermits de stroming van de rivier iets te sterk was om er met onze logge boot tegen op te varen (en omdat Eef niet helemaal door had dat je met een peddel moet peddelen), zijn we nooit verder dan een kilometer geraakt... Ons dan maar laten terugdobberen tot een van de eilandjes in de rivier en genoten van het zonnetje op het strandje en een verfrissend plonske in de rivier.
Een van de dagen een houten roeibootje gehuurd. Vermits de stroming van de rivier iets te sterk was om er met onze logge boot tegen op te varen (en omdat Eef niet helemaal door had dat je met een peddel moet peddelen), zijn we nooit verder dan een kilometer geraakt... Ons dan maar laten terugdobberen tot een van de eilandjes in de rivier en genoten van het zonnetje op het strandje en een verfrissend plonske in de rivier.
Een andere dag kwamen een aantal kindjes nieuwsgierig kijken toen we een gezelschapsspel aan het spelen waren. De kindjes bleven wat rond hangen en toen Eef haar waterverfjes boven haalde kon het plezier niet meer op. Kleine tekeningetjes op platte steentjes vonden ze de max. En zoals echte madammekes begonnen ze even nadien hun nageltjes te verven. Schattig. 
Verder ook nog genoten van een heerlijke primitieve zweethut. Enfin, jullie zullen onderhand wel begrijpen dat Muang Ngoi voor ons een paradijsje op aarde was...
Vanuit Muang Ngoi maakten we een tweedaagse uitstap naar dorpjes die helemaal afgeschermd zijn van 'de beschaving'. Het verste dorpje lag op een vijftal uren wandelen en anderhalf uur boottocht van de dichstbijzijnde autoweg. Fascinerend om in de opvallend propere dorpjes rond te lopen. Geen blaadje dat op de grond licht. Enkel kippen en honden zijn toegelaten binnen de omheining rond het dorp. Varkens en koeien lopen in kralen buiten het dorp. De mensen slapen in houten paalwoningen. Overdag werkt iedereen op de velden, vlecht rieten matten, enz. Heel de dag door tot 's avonds laat hoor je geweerschoten van de jagers. Wel even slikken als je 's avonds de buit ziet: een roofvogel, eekhoorns en een katachtig roofdier. De Laotianen schieten helaas op alles wat beweegt. Ze eten alles ook met even veel smaak op...
Vanuit Muang Ngoi maakten we een tweedaagse uitstap naar dorpjes die helemaal afgeschermd zijn van 'de beschaving'. Het verste dorpje lag op een vijftal uren wandelen en anderhalf uur boottocht van de dichstbijzijnde autoweg. Fascinerend om in de opvallend propere dorpjes rond te lopen. Geen blaadje dat op de grond licht. Enkel kippen en honden zijn toegelaten binnen de omheining rond het dorp. Varkens en koeien lopen in kralen buiten het dorp. De mensen slapen in houten paalwoningen. Overdag werkt iedereen op de velden, vlecht rieten matten, enz. Heel de dag door tot 's avonds laat hoor je geweerschoten van de jagers. Wel even slikken als je 's avonds de buit ziet: een roofvogel, eekhoorns en een katachtig roofdier. De Laotianen schieten helaas op alles wat beweegt. Ze eten alles ook met even veel smaak op...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten