Vang Viang is de antipool van het beeld dat we vooraf van Laos hadden: een schattig klein dorpje in een prachtige omgeving is door het toerisme totaal uit zijn voegen gebarsten en is nu een groot toeristenresort geworden met enkel restaurants en bars, hotelletjes, reisbureautjes en internetshops. Kortom, niets doet vermoeden dat je hier in Laos zit. Enfin, omdat het op onze route lag en omdat we vooraf niet wisten dat het hier zo 'erg' was, hebben we hier toch even halt gehouden en gedaan wat iedere toerist hier doet: grotten bezoeken en vooral 'tuben': op een opgeblazen tractorband de rivier afdobberen. Het decadente hieraan is dat je om de 500 meter met je tractorband kan aanmeren aan een barretje, een paar pintjes bestellen en vanop een platform met een koord de rivier kan in slingeren. De grotere bars hadden zelfs een DJ om de 'tubers' toch maar zo lang mogelijk in hun bar te houden. Je kan je best wel inbeelden in welke toestand sommige mensen aan het eind van de rit uit de rivier kruipen... Zo ver hebben wij het niet laten komen, maar het was wel een hele leuke dag.
In Vang Viang ook een grote 'beginnersfout' gemaakt: ga nooit eten in een eettentje waar je nooit mensen ziet. Maar het vrouwtje van het openluchtrestaurantje keek al vanaf de eerste dag dat we in Vang Viang waren zo jaloers naar de volle eetstalletjes aan de overkant van de straat. De laatste avond bezweken we voor haar meelijwekkende blik... En Eefje heeft het zich beklaagd. De volgende ochtend waren drie immodiumpilletjes nodig om de spurtjes naar 't kleine kamertje te doen stoppen, maar dat hielp uiteraard niet tegen de misselijkheid. Pijnlijk was vooral dat we die dag een busrit van acht uur door de bergen voor de boeg hadden. Gelukkig hadden we ons voorzien op voldoende plastic zakjes...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten